ใครลิขิต

(1) มีพบย่อมมีจาก ล็อกอินอนัตตา (2) จะทำอย่างไรเล่า มายึดเราทำไม (3) หรือว่าเดินหน้าต่อ ชีวิตเป็นของข้า (4) ข้าเองขอลิขิต เหมือนอย่างหน่อไม้นั้น (5) ไม่เป็นเช่นกอไผ่ เกาะเกี่ยวให้จนมุม (6) มัชฌิมาปฏิปทา เร่งเดินไปตามทาง (7) วัฏฏะนี้ยาวไกล ประมาทจะพลาดเอา (8) สุดท้ายถึงมิ่งมิตร ซาบซึ้งเหลือประมาณ (9) ลาแล้วไม่ลาลับ มีเหตุปัจจัยมา

ต้องพลัดพรากเป็นธรรมดา ถึงเวลาเขายึดไป ฤาจะเฝ้าพิรี้พิไร คร่ำครวญไปไม่เลิกรา ไม่ย่อท้อต่อชะตา ใครจะมาลิขิตกัน เอาชีวิตเป็นเดิมพัน ไร้หนามอันจะเกาะกุม อันหนามใหญ่เฝ้ากลุ้มรุม ตัณหาสุมไม่พ้นทาง จะมุ่งหน้าทางสายกลาง พระทรงสร้างไว้แก่เรา เล็งเข็มไว้อย่ามัวเมา ต้องโศกเศร้าไปอีกนาน รับรู้จิตที่สื่อสาร ยามถึงกาลคงต้องลา คงได้กลับมาพบพา ค่อยพบหน้ากันอีกที

สุภวิโมกข์
30 ก.ย. 52